Een uit de hand gelopen hobby, zou je het gerust kunnen noemen. Mindert Kloosterman heeft al heel wat mollenklemmen gezet in de tuinen en weilanden van Surhuizum en omgeving. Kloosterman heeft vele mollenklemmen thuis liggen. De eerste mol werd op jonge leeftijd gevangen en zo volgden er dus nog duizenden. De mollen kennen Mindert ondertussen maar al te goed, maar er is een soort die hij nog nooit is tegengekomen. De albinomol staat nog op het verlanglijstje. “Ik haw yn myn libben tûzenen fongen, mar noch nea in wite”, vertelt mollenvanger Mindert Kloosterman bij streekomroep RTV NOF.

In al die jaren zijn er genoeg bijzondere anekdotes te vertellen. De ervaren mollenvanger herinnert zich ook een bijzonder moment waarop hij een rood/bruin exemplaar ving in It Heideloanstje. Kloosterman legt uit dat de kleur van deze mollen te danken is aan de ijzerhoudende grond waarin ze zich bevinden. Daarnaast heeft Kloosterman op zijn hoogtepunt eens 170 klemmen in de grond gehad, en zelf eens getuige geweest van het moment waarop een mol met zijn klem werd gevangen. “Erg luguber, maar daar blijft het niet bij. “By it mollefangen haw ik ek wolris hân dat de mol berntsjes hie, mar dy leine der doe dea by, dy ha har mem besocht te sykjen”, maar tevergeefs.

De omgeving De Peen en Buitenpost zijn voorbeelden waar Kloosterman nog meer vangt. Hij komt vooral bij kerkhoven en voetbalvelden, waar de hoopjes niet welkom zijn.
Als u de mollenvanger tegenkomt, kunt u hem gerust aanspreken als Mindert Mol.

Bovenstaand stuk is een deel van het interview over een gevonden albinomol in Twijzel. Bekijk het gehele interview op rtvnof.nl: Albinomol doet mollenvanger versteld staan: “Ik haw al tûzenen fong, mar noch nea in wite”.

Niek Wassink