Op de 29ste jannewaris 1947, as er te genietsjen falt fan de stilte en de romte fan it wide fjild en de skientme fan de beferzen Surhúster dreven, sjocht Pieter Loonstra it libbensljocht. As er as in sûne setter opgroeid mei âldere susters boppe- en in jongere broer ûnder him en nei skoalle sil, moat er in sânreed del dy’t út eastlike rjochting wei, útkomt op'e Doarpsstrjitte. Rjocht op it hûs oan fan Simon Zuidersma, dêr’t no de famylje Nijboer wennet. Fan de Uterwei, sa’t dy der nó hinne leit, is dan noch hielendal gjin sprake.

In Surhuizum blijkt een schrijfster te wonen. Ze heeft de afgelopen jaren geschreven aan haar debuutroman en deze laten drukken in Surhuisterveen. Haar naam is Hilda Meines en het verhaal gaat over een meisje op een schilderij van Leonardo da Vinci. Iedereen kent de glimlachende Mona Lisa, maar er is ook een serieuze Mona Gina, die in Florence woonde. Rondom haar persoon en portret hangen nog veel mysteries.

De earste twa gearkomsten hawwe wy as Pleatslik Belang alwer hân. Op it stuit binne wy drok dwaande mei in mooglike doarpsfisy, hjir oer sille wy meikoarten mear fertelle, dit sil ek oan bod komme tidens de ledegearkomste op moandei 6 april oansteande yn it Pannekoekenhuis Landzicht fanôf 20.00 oere.

Het oude jaar staat, op een paar dagen na, op het punt om afgesloten te worden als de bel gaat. Deze keer geen mensen van Plaatselijk Belang voor de deur, zoals vorig jaar toen er een noodoproep werd geplaatst. Of het daaraan heeft gelegen of niet, dat maakt niet uit, maar feit is wel dat het bestuur is versterkt met een aantal jeugdige dorpsgenoten. Geweldig dat zij zich hebben gemeld, het cliché is immers dat de jeugd de toekomst heeft en laten clichés nu meestal op waarheid berusten. Frisse ideeën, daar is behoefte aan.