Op de bank blijven liggen en niets doen voor de mensen in Oekraïne is onmogelijk vindt Sipke Scheepsma uit Surhuizum. “Je moet toch wat doen. Ik heb direct mijn eigen kledingkast doorzocht en familie en vrienden opgeroepen hetzelfde te doen. Wat je maar kunt missen, is welkom.”

Hij bracht deze week een auto vol met spullen naar het inzamelpunt van de familie Nammensma in Sexbierum. “Nammensma is een kameraad van een kameraad van mij. Hij heeft een aardappelbedrijf in Oekraïne en zit daar nog steeds. Zijn vrouw en kinderen heeft hij terug gebracht naar Nederland. Ze hebben een grote inzamelingsactie opgezet en daar wilde ik graag aan meewerken. Alle spullen gaan ook rechtstreeks naar hem toe en zo weet je ook zeker dat het niet op de zwarte markt terecht komt in Oekraïne.” 

“Ik heb direct truien, broeken, jassen en schoenen bij elkaar gezocht”, vertelt Sipke. Daarna pakte hij de telefoon en begon te bellen naar leveranciers van kartonnen dozen. “Bij Nammensma bleek dat ze alle ingezamelde spullen moeilijk konden opbergen. Ze hadden aardappelkistjes en kleine doosjes, maar die zitten zo vol. Ik heb uiteindelijk 100 octabins geregeld. Dat zijn grote achthoekige dozen van 140 centimeter hoog waar je veel spullen in kwijt kunt. De leverancier was bereid ze gratis te leveren en ik zorg dat ze naar het verzamelpunt bij Nammensma worden gebracht. Een tweede telefoontje naar een douanekantoor zorgde ervoor dat het papierwerk van de transporten naar Oekraïne over de verschillende grenzen geregeld gaat worden. En zo kun je met een paar telefoontjes heel wat bereiken”, aldus de Surhuizumer. 

Als rundveespecialist met zijn eigen veevoerbedrijf, heeft Sipke Oekraïne regelmatig bezocht. “Ik ken het land en daar wordt het ook wel anders van. Het voelt veel dichterbij. De daadwerkelijke afstand naar het land vanuit Nederland is ook maar zo’n 2000 kilometer. Er zijn ondertussen honderdduizenden vluchtelingen op pad en die zullen hier ook wel naar Nederland toe komen.” 

Als het nodig is heeft hij ook nog wel plek voor twee vluchtelingen uit Oekraïne, voegt de Surhuizumer er aan toe. “En voor twee mensen extra koken is geen probleem. Helaas heb ik niet de tijd en ruimte voor een inzamelpunt, maar ik probeer te doen wat ik kan.” (Tekst en foto: Yke Bremer)