Op woensdag 2 november stonden we in de dankdagdienst in de Doarpstsjerke stil bij het thema Danken in moeilijke tijden. In een welvarend land als Nederland zijn er genoeg redenen om te danken voor alles wat ons gegeven is. En dat hebben we gedaan. Toch zijn we niet zonder zorgen. Naast de moeilijkheden in ons eigen land is er wereldwijd enorm veel aan de hand. Geweld, onderdrukking, klimaatverandering en natuurrampen, schrijnende armoede en tegelijkertijd de onvoorstelbaar grote rijkdom bij een klein deel van de wereldbevolking. 

In de Bijbel in Gewone Taal staat de volgende tekst: Water stort neer vanuit de hemel. De aarde begint te beven en te schudden. De aarde kraakt, en scheurt open. Alles beweegt, alles raakt los. De aarde gaat heen en weer, alsof ze dronken is. Ze zwaait heen en weer, zoals een oude hut in een zware storm. De aarde weet dat haar bewoners schuldig zijn. Ze probeert die zware schuld te dragen. Maar ze valt en kan niet meer opstaan. (Jesaja 24:18-20)
Deze tekst gaat over een periode van zo’n 600 jaar vóór het begin van onze jaartelling. In dat opzicht zijn de gebeurtenissen van deze tijd dus niet ‘nieuw’. De aarde heeft in de loop der eeuwen al heel wat moeten incasseren aan misbruik en kwaad.

Het grote verschil met onze tijd is de massaliteit waarmee de aarde nu op alle fronten wordt uitgeput. Daarbij hebben we te maken met een wereldeconomie die de rijkdom concentreert in de handen van een zeer klein aantal mensen en die de ongelijkheid tussen en binnen de landen vergroot. Van de weeromstuit zijn er nu regeringen en volkeren die zich willen terugtrekken uit de internationale verbanden en gaan voor ‘eigen volk eerst’. Maar dat biedt geen oplossing voor het feit dat de draagkracht van de aarde overbelast wordt en zeker niet voor het opheffen van ongelijkheid tussen groepen mensen.

Danken in moeilijke tijden
Volgens het woordenboek is ‘dankbaar’: blij zijn voor iets dat je hebt gekregen. Maar veel mensen zijn helemaal niet zo blij. Ze hebben het gevoel dat veel van wat vanzelfsprekend was, hen wordt afgenomen. Nu de ene crisis op de andere volgt, raken mensen het vertrouwen kwijt in een keer ten goede, laat staan dat ze nog ‘hoop’ hebben op een betere toekomst. Toch is de oproep vanuit het christelijk geloof: geef de moed niet op! Want God is trouw aan wat Hij in Jezus Christus heeft laten horen en zien. Juist Jezus had medelijden en was bewogen met mensen die leefden aan de randen van de samenleving. Juist voor hen wil Hij zorgen, zoals een goede herder dat doet voor zijn schapen.

Zijn leerlingen en volgelingen zijn geroepen om in zijn spoor verder te gaan. Niet dat christenen de problemen kunnen oplossen, maar wel dat ze een luisterend oor kunnen bieden en een helpende hand kunnen toesteken. En dat willen we graag doen in de eigen omgeving. Want zonder dat we het van elkaar weten, raakt de financiële crisis ook mensen in onze eigen omgeving. Het is belangrijk dat we daar met elkaar over praten. Stel elkaar eens eerlijk de vraag: Red jij het nog in deze dure tijden? Maak jij je er ook zorgen over? Het is crisis in ons land door hoge energieprijzen en het duurder worden van de dagelijkse boodschappen, dus het is niet vreemd om er naar te vragen. En deel uw eigen verhaal als u het zelf niet meer redt. U bent echt niet de enige en het is niet iets om je voor te schamen! Wacht niet tot het water je aan de lippen staat, maar doe een beroep op medemensen. Dat kan ook bij onze gemeente! U kunt zelf een bekende van u benaderen of contact zoeken met dominee Borger. Een verzoek om hulp wordt uiteraard vertrouwelijk behandeld.

Protestantse Gemeente Surhuizum
ds. Guda Borger 
Mûnefinne 3, tel. 355485 / e-mail: dsborger@pknsurhuizum.nl