Kortgeleden sprak ik met Tjerkje Hansma, moeder van Sytze, zij vertelde mij dat haar zoon Sytze, de marathon van Amsterdam ging lopen. Is dat niet leuk voor de Grutte Gelf? Natuurlijk! Na contact met Sytze te hebben gehad was het donderdag 27 oktober tijd voor het interview.

Sytze, voor degenen die hem niet kennen woont aan de Lustenburg is 33 jaar en in het dagelijks leven werkt hij bij AGC een glasproducent in Oosterwolde. Sytze sportte altijd al, hij korfbalt bij DTS. In de zomerstop liep hij weleens hard maar dat was eigenlijk nooit zo dat hij daarmee verder wilde. In de coronaperiode, waarin het sporten ook stillag, besloot Sytze om het hardlopen op te pakken. Zo ‘n 3x per week liep hij eerst 5 kilometer, toen dat beter ging werd dat uitgebreid naar 10 kilometer. Het plezier in het hardlopen zorgde dat hij ook eens 15 kilometer liep en daarna een halve marathon, 21 kilometer. Altijd op eigen initiatief zonder begeleiding. De liefde voor deze sport was geboren.

Toen medekorfballer René de Boer, ook uit Surhuizum, de halve Iron Man (zware triatlon) ging doen en Sytze als toeschouwer mee was, begon er toch iets te kriebelen. De triatlon was niets voor hem maar hij dacht ‘Wat als ik nu eens een marathon ga lopen?’ Hij heeft toen terplekke besloten om een marathon te gaan lopen. Op het internet zag hij dat de marathon van Amsterdam van 2021 net was geweest. Hij besloot om de editie van 2022 te lopen en toen was het gewoon nog een kwestie van opgeven! 

Het trainen voor de marathon begon. Het liefst loopt Sytze in de natuur op rustige paden. Muziekje op en hardlopen maar. Meestal richting de Surhúster Mieden en zo bijvoorbeeld richting Trimunt en terug, dat is al gauw 28 kilometer. Via internet zoekt hij ook wel eens van tevoren wat routes uit. Het liefst zonder twee keer in één training hetzelfde stuk te lopen.  Ook loopt hij het liefst overdag bij licht, in de avonduren heeft hij een hes met lampjes om goed zichtbaar te zijn.

Op 16 oktober 2022 was het zover: De Marathon van Amsterdam. Om 9.00 uur startte Sytze vanuit het Olympisch stadion. De route bestond uit mooie stukken: onder het Rijksmuseum door, langs de Amstel maar ook over een saai industrieterrein. Daarna via het Vondelpark, waar een hele groep supporters van het thuisfront, plus heit en mem, langs de route stonden om hem aan te moedigen, richting het Olympisch stadion waar ook werd gefinisht. De marathon werd gelopen in 3 uur, 25 minuten, 31 seconden. 

Hoe ging het? Vroeg ik. Toen vertelde hij dat het stuk op het industrieterrein het moeilijkst was omdat het saai was en er veel minder mensen langs de kant stonden. Daarnaast waren de 7 laatste kilometers zwaarder dan de eerste 35. Maar hij heeft het gehaald! De daaropvolgende dagen bestonden uit veel spierpijn en de gedachte ‘ik doe dit nooit weer’. Maar nu, 11 dagen later, zegt Sytze al dat hij volgend jaar misschien wel weer mee wil doen. 

Ik vroeg of hij nog tips heeft voor andere sporters? Nee, niet echt. Maar tijdens het gesprek gaf hij wel aan dat zo rond de 30 kilometer van de marathon hij echt wel wat steun van de supporters had gemist omdat op dat stuk weinig mensen staan. Op zo’n moment begint het zwaar te worden en ga je een gevecht aan met jezelf.  Waarop ik tegen hem zei dat dat misschien wel een goede tip is voor het steunende publiek. Ga ergens rond die 30 kilometer staan om hem aan te moedigen. 

Tot slot: Op de tafel liggen zijn startnummer en medaille. Op de achterkant van de medaille staat: “Today I ran my masterpiece” En zo is het! Iets om trots op te zijn. 

Sytze bedankt voor je tijd en het meewerken aan het interview. Veel succes met je volgende marathon! 

Beitske Tjeerdsma-de Vries

Denkt u na het lezen van deze ‘Interview met´ daar wil ik ook wel eens voor worden geïnterviewd, of heeft u een tip?
Stuur dan een e-mail naar redactie@gruttegelf.nl.